دانش پایه در مورد صفحه نمایش‌های LCD: انواع و تفاوت‌های آنها توضیح داده شده است

در زندگی روزمره و محل کار، ما اغلب با انواع مختلفی از نمایشگرهای کریستال مایع (LCD) مواجه می‌شویم. چه در تلفن‌های همراه، تلویزیون‌ها، لوازم خانگی کوچک، ماشین حساب‌ها یا ترموستات‌های تهویه مطبوع، فناوری LCD به طور گسترده در زمینه‌های مختلف مورد استفاده قرار گرفته است. با وجود انواع بسیار زیاد صفحه نمایش‌های موجود، تشخیص آنها اغلب می‌تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، به طور کلی، می‌توان آنها را به چندین نوع اصلی مانند LCDهای کد قطعه‌ای، صفحه نمایش‌های ماتریس نقطه‌ای، LCDهای TFT، OLEDها، LEDها، IPSها و موارد دیگر طبقه‌بندی کرد. در زیر، به طور خلاصه برخی از انواع اصلی را معرفی می‌کنیم.
کد قطعه LCD

LCD های کد قطعه‌ای ابتدا در ژاپن توسعه داده شدند و در دهه ۱۹۸۰ به چین معرفی شدند. آنها عمدتاً برای جایگزینی لامپ‌های دیجیتال LED (متشکل از ۷ قطعه برای نمایش اعداد ۰ تا ۹) استفاده می‌شدند و معمولاً در دستگاه‌هایی مانند ماشین حساب و ساعت یافت می‌شوند. محتوای نمایش آنها نسبتاً ساده است. آنها همچنین به عنوان LCD های نوع قطعه‌ای، LCD های کوچک، صفحه نمایش‌های ۸ کاراکتری یا LCD های نوع الگو شناخته می‌شوند.

صفحه نمایش ماتریس نقطه‌ای

صفحه نمایش‌های ماتریس نقطه‌ای را می‌توان به انواع ماتریس نقطه‌ای LCD و ماتریس نقطه‌ای LED تقسیم کرد. به عبارت ساده، آنها از شبکه‌ای از نقاط (پیکسل‌ها) تشکیل شده‌اند که در یک ماتریس چیده شده‌اند تا یک ناحیه نمایش را تشکیل دهند. به عنوان مثال، یک صفحه نمایش LCD معمولی 12864 به یک ماژول نمایش با 128 نقطه افقی و 64 نقطه عمودی اشاره دارد.

صفحه نمایش TFT

TFT نوعی LCD است و به عنوان پایه و اساس فناوری مدرن نمایشگر کریستال مایع عمل می‌کند. بسیاری از تلفن‌های همراه اولیه از این نوع صفحه نمایش استفاده می‌کردند که در دسته ماتریس نقطه‌ای نیز قرار می‌گیرد و بر عملکرد پیکسل و رنگ تأکید دارد. عمق رنگ یک معیار کلیدی برای ارزیابی کیفیت صفحه نمایش است که استانداردهای رایج آن شامل ۲۵۶ رنگ، ۴۰۹۶ رنگ، ۶۴ هزار (۶۵۵۳۶) رنگ و حتی بالاتر مانند ۲۶۰ هزار رنگ است. محتوای نمایش داده شده به طور کلی به سه دسته تقسیم می‌شود: متن ساده، تصاویر ساده (مانند آیکون‌ها یا گرافیک‌های کارتونی) و تصاویر با کیفیت عکس. کاربرانی که تقاضای بیشتری برای کیفیت تصویر دارند، معمولاً عمق رنگ ۶۴ هزار یا بالاتر را انتخاب می‌کنند.

صفحه نمایش LED

صفحه نمایش‌های LED نسبتاً ساده هستند - آنها از تعداد زیادی چراغ LED تشکیل شده‌اند که یک پنل نمایشگر را تشکیل می‌دهند و معمولاً در بیلبوردهای فضای باز و نمایشگرهای اطلاعاتی استفاده می‌شوند.

OLED

صفحه نمایش‌های OLED از فناوری پیکسل‌های خودتاب برای تولید تصاویر استفاده می‌کنند. از نظر اصول روشنایی، OLED از LCD پیشرفته‌تر است. علاوه بر این، صفحه نمایش‌های OLED را می‌توان نازک‌تر ساخت که به کاهش ضخامت کلی دستگاه‌ها کمک می‌کند.

به طور کلی، نمایشگرهای کریستال مایع را می‌توان به طور گسترده به دو دسته اصلی طبقه‌بندی کرد: LCD و OLED. این دو نوع اساساً در مکانیسم‌های روشنایی خود متفاوت هستند: LCDها به نور پس زمینه خارجی متکی هستند، در حالی که OLEDها خود-تابشگر هستند. بر اساس روندهای فعلی فناوری، هر دو نوع احتمالاً به همزیستی خود ادامه خواهند داد تا نیازهای متنوع کاربران را برای عملکرد رنگ و سناریوهای کاربردی برآورده کنند.